iki kanatlı dünya.

Bazen gitmek gerekiyor, bazen gelmek, bazen durmak, bazen kıpırdamak, bazen susmak, bazen haykırmak, bazen… Dünya, birbirine zıt bir takım eylemlerin doğru zamanda doğru yerde doğru şekilde icra edilmesiyle ancak bize bir nebze yuva olabiliyor. Çünkü doğruluktur insana yurt olan, evine vardıran ve içindeki gurbeti çekilir kılan.

Bugün zihnimden yine binbir şey geçti. Ukrayna savaşı. Savaş ve barış. Tolstoy. Rusya. Vatan kavramı. Savaş suçları. Vebal. Kul hakkı. Menfaatin yıkıcı gücü. İnsandaki doyumsuzluk. Ölümün ciddiyeti. Ölümü küçümseyen insanlar. Ölüyü diriltmeye muktedir Allah. Kızıl kıyamet.

Bunları düşündüm. İnsanın insana ne derece imtihan olduğunu. Ve sonra güzel şeyler düşündüm: İnsanın insana şifa dahi olabileceğini.. Kuşlar bana şifa olmuşken, kalbinin varlığını idrak eden insan neden olmasındı ki? İçimizdeki iyiliği ve iyiliğe dair her şeyi öldürmeye kalkışan her şeyden ne derece iyiliği yaratan Allaha sığınmamız gerektiğini hatırladım.

Her şey iki kanatlı bir kuş gibi.

Çok uzattım. Hayırlı Ramazanlar, sayın okur. Ramazanın, yaralarımıza şifa olması dileğiyle.