cümle.

neden öyle olduğunu bilmiyorum: bazen tek bir cümle bizi aylarca, yıllarca, hatta kimi zaman ömrümüzün sonuna dek takip edebiliyor. bu, bir müjdeli haber, büyük bir hayal kırıklığının ifadesi, yahut kalbimizi kıran birkaç kelime olabiliyor. bir ok gibi saplanıyor o cümle yüreğimize ve o oku tek hamleyle çıkarsak da yarası kapanmıyor. kanamasa da kapanmıyor. ve o cümle içimizde dönüp dolaşıyor, bir canlı gibi kendini sürekli hatırlatıyor. ne garip, değil mi..