diyalog – 19

– Bir başkasının hayatını yaşamaktan yoruldum, dedi kadın.
– Kimin? diye sordu adam.
– Genel anlamda benden başkasının işte, dedi kadın, kendime ait olmayan.
– Peki neden kendine ait olanı yaşamıyorsun? diye sordu adam.
– Kendi hayatımı yaşayabilmem için kendim olmam gerekiyor fakat bir engel var, dedi kadın.
– Nedir o kendin olmanı engelleyen şey peki? diye sordu adam.
– Sevgi.. dedi kadın, sustu sonra. Eklemek istediği cümleyi yuttu, yok edemeden.
– Anlamıyorum, dedi adam.
– Ben de, dedi kadın, ben de anlamıyorum.. Sence de garip değil mi? Sevince hayatımızı açıyoruz, sevdiklerimize. Ve onlar açılan yere geldiklerinde, yani hayatımıza girdiklerinde, orası bizim olmaktan çıkıyor. Çünkü hayatımız başkalaşıyor, bununla beraber biz de. Ve biz bir başkasının hayatını yaşar gibi yaşıyoruz kendimize atfettiğimiz o hayatı..
– Film izleyelim mi? diye sordu adam.
– Kim olarak? diye sordu kadın.
– Gülümsedi adam.
– Ciddiyim, dedi kadın. Sonra o da gülümsedi.